1,5 szklanki mąki
2 łyżki stołowe miodu gryczanego
3 jajka
½ łyżeczki sody oczyszczonej
60 dag orzechów laskowych
Krem:
1 szklanka śmietanki
1 szklanka cukru.

Do podgrzewanego garnka włożyć miód, cukier, jajka i dokładnie wymieszać. Mieszając dodawać mąkę i sodę. Ciasto wylać do foremki. Piec ok. 45 minut w temp. 180oC. Po upieczeniu ciasto przeciąć na dwie równe części i ostudzić. Posmarować kremem i złożyć dwa placki razem. Wierzch ozdobić orzechami.

Miód wielokwiatowy – kolor jasnokremowy do żółtobrązowego, w zapachu przypomina pszczeli wosk
Miód lipowy – kolor jasnożółty lub złotożółty, silny zapach kwiatu lipy, smak ostry z nutką goryczy
Miód spadziowy – kolor brunatnozielony, zapach lekko korzenny, w smaku lekko cierpki, ale nadal łagodny
Miód wrzosowy – kolor od jasno- do ciemnobrązowego lub czerwonobrunatnego, łagodny w smaku, charakterystyczna konsystencja ciągnącej się galaretki
Miód gryczany – kolor ciemnoherbaciany lub brunatny, zapach kwiatu gryki, smak ostry, zdecydowany
Miód akacjowy – kolor kremowy, jasny do słomkowożółtego, lekki zapach kwiatu akacji, smak delikatnie mdły
Miód rzepakowy – kolor kremowy, białawy do żółtego, mocny zapach rzepaku, smak łagodny

Miód jako naturalny produkt spożywczy, słodki, wysokokaloryczny, konserwujący i leczniczy znajduje zastosowanie od wielu tysięcy lat. W zapiskach sumeryjskich sprzed 4000 lat zalecano miód jako produkt odżywczy i leczniczy. Hipokrates uważany za ojca medycyny (V w. p.ch.) stosował miód w sporządzaniu maści, słodzeniu wywarów ziół. Jego uczniowie opracowali ponad 300 recept z miodem.
Starożytni Grecy spożywali duże ilości miodu. Uważali, że zapewnia im siłę, zdrowie, długowieczność. Miód ceniony był także w Egipcie. Królowa Kleopatra do pielęgnacji swej urody zażywała kąpieli z oślego mleka i miodu. Awicenna (8 w.) uczony arabski w dziele „Canon medicine” zaliczył miód do ważnych leków. Przez wiele wieków miód był produktem do słodzenia oraz do wytwarzania napojów alkoholowych. Nasz kraj ma bardzo długą tradycję w produkcji miodu pitnego.

Interesującym zjawiskiem dotyczącym biologii pszczół jest rójka. Rójka, która jest konsekwencją powstania nastroju rojowego, jest naturalnym zjawiskiem mającym na celu zachowanie gatunku. Pszczoły wchodzą w nastrój rojowy, w momencie gdy w ulu jest ciasno i ul jest przegrzany; jest bardzo dużo, zwłaszcza młodych, pszczół; główne pożytki kończą się; a królowa nie ma miejsca na składanie jaj. Gdy pszczoły decydują się na rójkę, zakładają mateczniki w celu wyhodowania nowych matek pszczelich. Królowa składa jaja do mateczników. Po kilku dniach, po ich zasklepieniu, wylatuje z ula z częścią pszczół, przede wszystkim młodych. Taki rój zazwyczaj siada blisko (na gałęzi drzewa, na krzaku, czy narożniku dachu), tworząc swoistą kulę lub grono. Po pewnym czasie (pół godziny do kilku dni) rój odlatuje we wskazane miejsce przez pszczoły zwiadowczynie. Zjawisko może się powtarzać. Po ucieczce części pszczół, po kilku dniach z komórki matecznikowej wygryzie się młoda matka, która będzie teraz pełnić rolę królowej. Rójka występuje zazwyczaj od połowy maja do początku lipca.

W rodzinie pszczelej występuje hierarchia oraz podział ról i obowiązków. Na czele całego roju stoi matka pszczela – królowa, czyli samica o wykształconych narządach rozrodczych, różniąca się od pozostałych wielkością i funkcjami. Jej podstawowym zadaniem jest składanie jaj w ulu. To ona daje początek wszystkim pszczołom w roju.

Ciekawostką jest że, każdy truteń po spotkaniu z królową ginie. Trutnie czyli męskie osobniki w roju pszczelim, powstają z niezapłodnionych jaj. Pojawiają się w ulu na wiosnę, a na jesień są przez pszczoły z niego wyrzucane. Rozwój trutnia, od złożenia jaja do postaci dorosłej, trwa 24 dni. Największą społeczność w rodzinie pszczelej tworzą pszczoły robotnice. To one są odpowiedzialne za wszystkie prace w ulu.